ผมมาเตรียมงานตั้งแต่วันเสาร์ผมต้องเร่งรีบทำเรื่องส่วนตัวให้เสร็จทั้งหมดก่อนเที่ยง ทั้งผ้าผ่อนและการงาน ออกจาก

บ้านมาต้องขึ้นรถถึง 3 ต่อและต้องรอรถนานพอสมควร เพราะรถต่อสุดท้ายคือหนองเสือ ซึ่งชั่วโมงจะมาคัน ขึ้นชื่อในเรื่องขับหวานเย็นและกินลมชมวิว มาถึงวัดตอนบ่ายๆ ก็รับบุญทั้งทีทั้งสภาทั้งห้องแก้ว ยาวจนถึงเที่ยงคืนเป็นปรกติ กว่าจะได้นอนก็ตี 1 ตื่นตั้งแต่ตี 4 และวิถีชีวิตแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกเช่นกัน เดินรอบสภาดูแลสาธุชน รักษาบรรบรรยากาศ ช่วยพาคนป่วยส่งรัตนเวช ระงับเสียงไซเรนจากลานจอดรถ ทำไมต้องทำขนาดนี้ เพราะอยากให้ลูกหลานหลวงพ่อ นั่งธรรมมะและเข้าถึงธรรมได้อย่างสะดวกสะบาย พวกเราไม่เคยมีวันพัก เราต้องดูแลพ่อแม่ ต้องทำงาน ต้องเจอคนพาล ต้องมาเตรียมงาน เก็บงาน เพราะเรารักหลวงพ่อมาก และเราสัญญาว่าจะสร้างบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เวลาที่มีคนมาด่าว่าหลวงพ่อเรา มาว่าหมู่คณะเรา ก็ได้แต่เสียใจอย่างเงียบๆ แต่เราไม่เคยท้อ เพราะเราคือ กาขาว ผู้มายืดอายุพระพุทธศาสนาและ สร้างสันติภาพที่แท้จริงให้เกิดในโลกใบนี้ เขียนไปน้ำตาก็จะไหล ไม่ได้เสียใจแต่มันปลื้ม และซักวันจะกลับไปบวชโดยเร็วที่สุดครับ